|
دل نوشته هاي من دنيايم كوچك است؛به اندازه اي كه فقط در خيالاتم جاي دارد.دنيايم بزرگ است به اندازه اي كه مي توانم در آن تا بي كران ها پرواز كنم.اما دنياي من آلونكي است در ميان جنگل آرزوها،جنگلي كه از هر طرف چشمه هاي آرزو بدان سرازير مي شود؛چشمه اي كه اعماقش از اقيانوس هم توفاتي تر است و اقيانوسي كه وسعتش از كهكشان هم بيشتر است.كهكشاني كه ستارگانش با نور هدف،درخشان شده و با قلم عشق نقاشي گشته است.روي بوم تنهايي تصوير شده و نقاشش دستان خيال پوشيده از اميد است؛انگشتانش از تنهايي به حركت و جوش و خروش در مي آيد و قلم مويش با تري اشك و قطره اي از رنگ آسمان به كار مي افتد و صورت ماه را مي كشد.چهره ي ناز شقايق را تصوير مي كند و سيماي تنهايي مرا طراحي.و اما من در اين تنهايي به طرح شقايق هاي پررنگ وجودم كه با رنگ اميد جلوه گري مي كند و شبنم هايش با رنگ عرفان و عشق قلم خورده،روي پرچم هاي درون بسته اش رنگ هدف خورده،احساس زندگاني مي كنم؛زندگاني به سبك گل نرگس و زندگاني به سبك پرواز كبوتر در اوج رسيدن به مقصود.
نظرات شما عزیزان:
آخرین مطالب آرشيو وبلاگ نويسندگان پيوندها 
<-BlogDescription->
|
||||||
 |
تبادل
لینک هوشمند
